നിയോണ്‍ വെളിച്ചമുറങ്ങാത്ത
നഗരത്തിന്‍
വീട്ടിലേക്കുള്ള വഴി മറന്നു
അദൃശ്യമാം
ആത്മബോധങ്ങളെന്റെ
ആത്മാവില്‍ നിന്നും
പടിയിറങ്ങവേ..
തിരിച്ചു നടന്നു തുടങ്ങട്ടെ
ഞാനെന്റെ അമ്മയിലേക്ക്‌ !!
പൂമുഖപ്പടിയിലൊരു നില വിളക്ക് തിരി തെളിയിച്ചു
കാത്തിരിക്കുന്ന അമ്മയുടെ വറ്റാത്ത കണ്ണുനീര്‍,
നനഞ്ഞു കുതിര്‍ന്ന വഴിത്താരകള്‍ ,
എല്ലാം
തിരിഞ്ഞു നടക്കേണ്ടതിനെ ഓര്‍മ്മിപ്പിക്കുന്നു.
അമ്മയുടേ കൈവിരലുകള്‍ തെക്കിനിക്കാറ്റായി
തലയില്‍ തഴുകുമ്പോള്‍
നിറഞ്ഞുപെയ്യുന്നുണ്ടൊരു താരാട്ടു മഴ .
തൊടിയില്‍ പൂക്കള്‍ പറിച്ചതും,
മുറ്റത്ത്‌ പൂക്കളം തീര്‍ത്തതും,
കടവില്‍ നീന്തിത്തുടിച്ചതും,
പാടത്തെ നെല്‍ക്കതിര്‍ നുള്ളിയതും,
തോട്ടിലെ പരല്‍ മീനിനെ ഊറ്റിയതും,
കണ്ണാരം പൊത്തിക്കളിച്ചതും,
പുത്തരിച്ചോറ് നാക്കിലയില്‍
ഉരുളയാക്കിയതൊക്കെയും,
ഓര്‍മയിലെ ഓണംപോലെ
ഓളങ്ങള്‍ ഉണ്ണുന്നു ഇപ്പോഴും. !
പുതുമഴ നനഞ്ഞു കിടക്കുന്ന
സ്കൂള്‍ വരാന്തകള്‍,
പുസ്തകത്തില്‍ വിരിയുന്ന മയില്‍പ്പീലികള്‍,
ഇറ്റിറ്റു വീഴുന്ന ഇറവെളളത്തില്‍ നിന്ന് തെറിച്ച
ജല കണികകളിലെ കുളിര്‍,
ദേശാടനപ്പക്ഷിയുടെ താരാട്ട്,
മേഘക്കീറുകള്‍ക്കിടയിലൂടെ
പറന്നുയുര്‍ന്നു ആകാശവും തുറന്നങ്ങുയരൂ
എന്റെ സ്വപ്നങ്ങളെ .......
നാളേക്ക് നീക്കിയിരിപ്പാകുന്ന
തായ് വേരുകളിലേക്ക് .
ഇരുള്‍വീണയിടവഴികളിലുടെ
തനിയെ നടന്നുതാണ്ടിയദൂരമത്രയും
തിരിച്ചു നടന്നു തുടങ്ങേണ്ടിയിരിക്കുന്നു
എത്രകാതം പിന്നിലേക്ക് നടക്കണമെന്നറിയാതെ....
